DUYGULAR
Bu sıralar en çok eski duyguları özledim.Tıpkı eski bayramları özlediğim gibi.O kıpır kıpır sevinçleri,o yalansız içten sevgileri,dost doğru arkadaşlıkları,can ciğer kuzu sarması dostlukları.Birde saman alavi öfkeleri hemen geçiveren geçincede yerini sımsıcak bir duygunun dolduru verdiği.
Özlemek hem tatlı hemde acı bir şeymiş.İnsana kendinin var olduğunu hissettiren hem de içini cız.ettiren.
Şimdi aklıma bir şey geldi.Acaba duygularımızı zaman içinde yitirirmiyiz.Canlı bir varlığın duygusuz olabilme ihtimali çok çirkin geliyor kulağa.Belki aynı şevkle yaşanmazlar.İnsanlarla beraber belki yaşlanırlar ama yok olmazlar her harde değilmi?İnsan varlığını tüm varlıklardan ayıran zekası ve duyguları değilmi?Her şeyi ve herkezi yaradan rabbim kusursuzca koymuştur bilirim her şeyi,hiç bir noktası sorgulanmaz.
Her gün defalarca teşekkür ettiğim,şükürettiğim Allahım, tüm duyguları bir bir gözden geçirdim.Hepsi ama hepsi harika ama şu özlemde takıldım.Özlemek mi iyi özlememekmi çok kararsız kaldım.Galiba insanların iki türlü özlemi var.Biri bir gün kavuşulacak diğieri hiç buluşulamayacak.
Kavuşulacak;adı üstünde zaten.Beklemek biraz zor ama hem de çok güzel nede olsa sabrıda koymuşsun şükürki içimize.
Buluşamayacaklarımız yok mu işte eski bayramları özleme sebebim.ANNEM...Onlar milyonlarca insanın hatırlayınca burnunu sızlatan buluşamayacakları.Belki de sırf bu yüzden sorsalar bana vaz geçebilirim özlemden.Çünkü insanın yaşadığı hiç bir şey silinmiyor.Çünkü kaybettiğin sevdiklerinin yeri hiç dolmuyor.
ANNECİĞİM;seni öyle çok özledimki artık bu duygunun silinmesini istiyorum içimden.Çeksin gitsin.Ama biliyorum imkansız tıpkı sana bir daha sarılamayacağım,seninle konuşamayacağım gibi.
Başa çıkmaya çalışacağım yokluğunda,her gün ben de burun sızısı,gözümde yaşsın.Dilimdeki duadasın.Kalbimde kocaman yerin;bendeki CANSIN.
SENİ ÇOK SEVİYORUM.
FULYA AYDEMİR